5 Şubat 2015... Bu blogun doğum günü... Blog yaklaşık dört aydır aktif konumda ve bu dört aylık periyotta bizi takip edenler, detaylara ne kadar önem verdiğimizi görmüştür. Bazen bir rakam, bazen bir tarih, bazen de bir söz bizim ilham kaynağımız oldu. Bu kaynağı da kendi duygu ve düşüncelerimizle harmanlayarak sizlere ulaştırmaya çalıştık. Postları atarken takımın içinde bulunduğu durum nedeniyle çoğu zaman üzüntülü bir ruh hâli ile yazmış olsak da; son postumuzda belirttiğimiz gibi hiçbir zaman ümitsizliğimizi kaybetmedik yani vazgeçmedik.
Aslında bu dersi alırken istediğimiz planı uygulayıp uygulayamayacağımız hakkında tereddütlerimiz yok değildi. Ancak hocamız Müge Mengü Hale'ın motivasyonu ve dinamizmi bizi de motive etti. Motive oldukça da dersten aldığımız keyif ve derse verdiğimiz önem daha da arttı. Ancak her güzel şeyin sonu olduğu gibi bu blog için de yolun sonu geldi sanırım. En azından ders açısından bir geçerliliği yok artık. Yoğun ders tempomuz içerisinde de ne kadar güncel şeyler paylaşabiliriz bilinmez. Şair Ahmed Arif bir şiirinde "Hasretinden prangalar eskittim..." diyor. Biz de ileride bu dersi bu şekilde anacağız sanırım. Çünkü ayrılık da sevdaya dahil...
Aslında bu dersi alırken istediğimiz planı uygulayıp uygulayamayacağımız hakkında tereddütlerimiz yok değildi. Ancak hocamız Müge Mengü Hale'ın motivasyonu ve dinamizmi bizi de motive etti. Motive oldukça da dersten aldığımız keyif ve derse verdiğimiz önem daha da arttı. Ancak her güzel şeyin sonu olduğu gibi bu blog için de yolun sonu geldi sanırım. En azından ders açısından bir geçerliliği yok artık. Yoğun ders tempomuz içerisinde de ne kadar güncel şeyler paylaşabiliriz bilinmez. Şair Ahmed Arif bir şiirinde "Hasretinden prangalar eskittim..." diyor. Biz de ileride bu dersi bu şekilde anacağız sanırım. Çünkü ayrılık da sevdaya dahil...